The secret life of Lyric

Je herkent het vast wel. Jonge meiden die rondlopen en gewoon uit het niets hun mond bewegen alsof ze praten maar het moet zingen voorstellen. En tegelijkertijd bewegen die handen alsof je de vogue in minimal danst. Ze zijn er uren mee bezig en hebben behalve een eigen account ook een account met hun BFF, gewone vriendin, meidengroep, nicht en soms doet zelfs een moeder mee in een video. Ik kan het natuurlijk alleen over Music.ly hebben. TikTok is de nieuwe naam maar die is nep volgens Lyric. Vroeger was alles namelijk véééél beter. Maar goed, dan kan mama uit ervaring zeggen dat aan alles een eind komt.
Mama, kun je ff komen?
Ik lag op bed een film te kijken en hoorde mama, kun je even komen? Ik liep naar haar kamer en trof een intens verdrietig kind aan. Ze was ontroostbaar want mijn dochter Lyric was locked-out van haar account. Ik weet heus dat kinderen in een andere wereld leven dan wij, maar ik wist niet dat haar leven echt voorbij was. Ik denk dat jullie niet beseffen wat ik zeg. Heb je weleens een begrafenis meegemaakt waarbij iemand verscheurd en machteloos huilt van verdriet. Nou dat trof ik aan. Tranen met tuiten en ze gooide zich verslagen op haar matras. Echt met die handen zo van mijn leven is voorbijhij! Ik moest lachen en janken tegelijk want ja zo moeilijk is dat niet op te lossen met een klantenservice of wachtwoord vergeten buttin. Maar ik kon haar gewoon niet troosten. Ik, die superwoman die altijd alles kan, kon dit niet. Niks te super! Zolang ik dat account niet fix blijft dit kind huilen.
Mama fixt die shit
Ik ging aan de slag met een smile op mijn gezicht alsof het een klein dingetje was en het optimisme dikte ik wat aan met mijn stem. Gelukkig kreeg ze een beetje hoop toen ze zag dat haar mama deze shit gewoon kan fixen omdat ik andere mogelijkheden daartoe zag dan zij. Haar tranen werden iets minder en uiteindelijk nadat het gelukt was, begon ze weer te huilen. Dit keer van geluk! Ik schoot in de lach en zei tegen haar: “Lyric, om een app ging je bijna dood!” We schoten samen in de lach want mijn dochter is echt ver in haar denken. Ze lachte zichzelf keihard uit en zei: ” Mam, ff serieus, mijn leven zou voorbij zijn”. Nadat ik haar nog meer voor gek had gezet ging ik terug naar Benito met pijn in mijn buik van het lachen. De volgende dag vertelde Lyric me dat dit echt het ergste was dat haar ooit was overkomen in héél haar leven. En dat heeft me weer eens aan het denken gezet.
De belevingswereld van mijn dochter.
Wij als ouders snappen natuurlijk niet echt hoe de belevingswereld van de jeugd van nu is en dat snapten onze ouders ook niet. Ik kan me goed herinneren dat ik altijd met muziek op mijn huiswerk maakte en dat mijn moeder vanuit de woonkamer gilde dat ik niks aan het doen was. Of ze weer eens een vriendin een slechte invloed vond en als je dan iets had gedaan was het altijd door de invloed van die slechte vriendin. En ik snap het ook wel als je van een andere planeet komt waar bijna alle ouders hun oorsprong vinden. Die belevingswereld zijn veel ouders na al die jaren natuurlijk vergeten. We zijn nu zoveel wijzer dus het stelde allemaal niet zoveel voor. We hebben het sowieso te druk om ons druk te maken over een social account waarop je acteert en dansjes doet. En als je een Surinaamse migratieachtergrond hebt, is de kans groot dat je al helemaal niet met drama hoeft te komen om een account dat geen brood op de plank brengt of een diploma oplevert. Westerse problemen zijn dit.
Westerse problemen?
Ik denk dat je het Westerse probleem van je kind niet moet bagatelliseren. Toch is dat iets wat ouders regelmatig doen. We vinden het maar onzin al die social accounts en de drama die daar ontstaat. Doe maar even normaal want in mijn tijd kon je alleen Snake spelen op je ‘skere’ Nokia. Maar dat was toen en dit is een nu. Je zal maar de hele dag vrij moeten nemen en thuis moeten blijven omdat Post.nl een pakketje komt afleveren. Dat was vroeger ook zo! Je kunt er als ouder tegen vechten en afdoen als iets onbelangrijks maar weet je wel wat je doet. Het probleem is namelijk dat je de afstand tussen jou en je kinderen, die er overigens al is vanwege je machtspositie en je leeftijd, nog groter maakt. En ja, vroeger was die afstand er ook want elke generatie heeft die kloof. Maar moeten we doorgaan met vroeger omdat het vroeger zo was?
Is het dan zo erg om je niet te verdiepen in hun wereld?
Nee! Houden ze ook van je als je ze niet snapt. Natuurlijk wel! Maar je maakt het in die tijd moeilijker dan noodzakelijk. Moeilijk voor jezelf en voor het kind. Gevolg kan zijn dat er iets in die wereld afspeelt waarvan jouw kind het niet met je kan delen. Waarom? Omdat je je eigen kind onbewust niet serieus neemt. Want gevoelens zijn echt he of je nu 6 maanden of 60 jaar leeft. Het is niet dat gevoel dan ineens een ander soort gevoel is. Herinner je jouw kalverliefde nog? En hoe voelde dat op het moment zelf? Precies mijn punt.
Wat voor ons werkt
Benito en ik hebben hele goede relaties met kinderen. Wat voor ons altijd werkt is niet vergeten dat je jong bent geweest. Iedereen heeft eigen concrete ervaringen nodig om te leren en groeien. Mijn moeder probeerde mij altijd te behoeden voor dingen die zij had meegemaakt. Maar ik lijk in heel veel opzichten niet eens op mijn ouders dus de keuzes die ik maak baseer ik op vaak op andere normen en ervaringen. Hoe lief je het ook bedoelt, ze moeten af en toe zelf op hun gezicht gaan om echt te leren. Daarnaast kan het behoeden voor fouten of het onbekende ook heel slecht uitpakken. Misschien wil je dingen uitproberen die je in je jeugd had moeten doen en nu doet terwijl je de verantwoordelijkheid hebt voor een gezin. We zijn heel close met onze kids maar vergis je niet. We zijn geen vrienden. Onze kinderen geven ons geen grote mond, vechten niet met elkaar en weten precies wat ‘de blik’ betekent.
Gevoel is gevoel
Kinderen zijn in mijn ogen eigenlijk altijd onschuldig. Ze zien wat wij ze laten zien. Ze eten wat wij ze opdienen. Ze doen wat wij ze zeggen te doen en hunkeren naar ervaringen die zij moeten ervaren om te kunnen leren. Wat ik jullie eigenlijk wil zeggen is heel simpel.
~Neem het gevoel van kinderen net zo serieus als je eigen gevoel. Dat maakt dat wat complex is misschien wat minder complex~

  3 reacties op “The secret life of Lyric

  1. Martine
    6 november 2018 om 21:46

    Heerlijk als je shit kunt fixen voor je kind! Dat is toch zo fijn. Heb kan helpen met een voor hen echt probleem! Maar ik realiseer me ook heel goed dat ik voor haar gewoon “de moeder” ben en zij neemt het vaak als vanzelfsprekend dat wij alles voor haar faciliteren. Eva in dit geval, Romee is 3 en dat werkt weer heel anders nog.
    Kan het niet laten om af en toe te bespreken dat dit een wisselwerking is. Als zij participeert in het gezin wordt het alleen maar leuker voor ons allemaal. Ik vraag haar trouwens ook om zich af en toe eens in ons te verplaatsen, dat ze best een heerlijk leven heeft.
    Hmmm, ik wil alles voor haar doen maar ik verwacht ook wel wat terug aan begrip. Niet perse dankbaarheid maar misschien meer besef.

    We hadden ze een week niet gezien, ze kwamen 1 nachtje thuis, toen in de middag weer weg uit logeren. Zegt ze doodleuk dat ze de 2 uurtjes voor ze gaan logeren met een vriendinnetje wil spelen! Terwijl ik natuurlijk juist even heerlijk haar om me heen wil hebben. Maar ja, ik ben d’r vriendin niet. Ik ben d’r moeder. Die ziet ze zondag na het logeerpartijtje wel weer 😂

  2. 6 november 2018 om 22:08

    Wauw Lieve Sharon dit doet me wel denken. Ik ben soms heel streng voor mijn 14 bijna 15 jarige dochter maar in mijn echter hoofd heb ik ook zoiets van ben ook jong geweest😞laat haar leren van haar fouten als ze die maakt. Je hebt dit echt prachtig beschreven/geschreven❤️Toch effe weer een nadenkertje hoe ook anders te denken. Thanx lieverd voor een deze remider. Alleen maar liefde voor Bonito en voor JOU❤️😘

    • Sharon
      7 november 2018 om 09:58

      Wat mooi om te lezen. Ik heb natuurlijk ook niet alle wijsheid in pacht maar ik heb werkelijk alles al geprobeerd. Kaene is nu 21 en jericho alweer 17, Jael 15 en lyric 8. Ik heb bij kaene en jer echt alle fouten die je kan maken gemaakt hahahaha maar het is een kwestie van vallen en weer opstaan.

Laat een reactie achter op Soesma Dewradj Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *